tag:blogger.com,1999:blog-1640469720842974050.post8819077677738907920..comments2023-05-26T11:37:23.251+03:00Comments on Η νεράιδα με το σφυροδρέπανο: Κριτική στο Σάμμερχιλkontoxontroshttp://www.blogger.com/profile/15832448626145741812noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-1640469720842974050.post-41066865062567123512011-02-16T01:52:21.178+02:002011-02-16T01:52:21.178+02:00... η τελευταία η λέξη είναι ίσως το μεγαλύτερο επ...... η τελευταία η λέξη είναι ίσως το μεγαλύτερο επιχείρημα υπέρ του σχολείου αυτού... δε θέλω να το υπερασπίσω σώνει και καλά, αλλά νομίζω ότι το όλο πράγμα, όπως και το εκπαιδευτικό σύστημα είναι πολύ πιο πολύπλοκος θεσμός... δεν είναι ούτε μόνο ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους, αλλά ούτε μόνο ένας μηχανισμός παραγωγής εργατών... Συγκεκριμένα, το ελληνικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα προέρχεται από το σχολείο του διαφωτισμού... Αυτό πρώτα και κύρια έπρεπε να βγάλει πολίτες ικανούς να χειριστούν τα ζητήματα της δημοκρατίας... το σχολείο και το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα ήταν ένας μηχανισμός πάντοτε κοντά στην εξουσία... όσο πιο πολύ συμμετείχε κανείς σε αυτόν τόσο πιο ενεργός πολιτικά ήταν, τόσο πιο πολύ εμπλεκόταν στην πολιτική... γύρω στα τέλη του 19ου αιώνα ήρθε η ιδέα ότι μπορεί να υπάρξει ένας άλλος τύπος σχολείου, αυτός που θα παράγει στο δημοτικός εργάτες και στο γυμνάσιο μεσοαστούς και στο πανεπιστήμιο διανοούμενους του κράτους... ο Τρικούπης και ο Βενιζέλος προσπάθησαν να εκσυγχρονίσουν το σχολείο... κατά την άποψή μου ποτέ το ελληνικό σχολείο δεν έχασε τα πρώτα του στοιχεία... είναι η κεντρική αντίφαση που ενυπάρχει σε ένα καπιταλιστικό σύστημα που λειτουργεί σε καθεστώς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.... οι μαθητές δε θα κάνανε ποτέ κατάληψη εάν δεν αισθάνονταν αυτά τα στοιχεία πολιτικής ελευθερίας να έρχονται σε σύγκρουση με τις σύγχρονες καταπιεστικές επιταγές της γνώσης του σχολείου κάτεργου... προτείνω δηλαδή να δούμε το σχολείο συνολικά, περισσότερο ως ένα ζωντανό πολιτικό και κοινωνικό κύτταρο, παρά ως έναν μηχανισμό... μια τέτοια οπτική μας επιτρέπει να προτάξουμε ένα άλλο σχολείο, το σχολείο της πολιτικοποίησης και της δημοκρατίας, το σχολείο μιας γνώσης που θα είναι στρατευμένη σε αυτόν τον στόχο.... σε ένα τέτοιο σχολείο ενδεχομένως κάποιοι παιδαγωγικοί θεσμοί και παιδαγωγικές ελευθερίες που προτείνει ο Νηλ να μας είναι χρήσιμοι...raskolnikovhttps://www.blogger.com/profile/13891654635436251272noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1640469720842974050.post-12285268032143157902011-02-15T02:36:56.713+02:002011-02-15T02:36:56.713+02:00Μεγάλο θέμα σύντροφε. Θα απαντήσω άμεσα κάπως πρόχ...Μεγάλο θέμα σύντροφε. Θα απαντήσω άμεσα κάπως πρόχειρα και μετά την συνέλευση θα το συγκροτήσω λίγο καλύτερα.<br />Για να απαντήσουμε, βέβαια, νομίζω πως πρώτα θα έπρεπε να δούμε και να αναλύσουμε το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα και για ποιόν ακριβώς λόγο θέλουμε να το..πολιορκήσουμε.<br /> Σε αυτό το σημείο, πάντα, υπάρχει ο κίνδυνος να κάνουμε αυτό που σκόπιμα κάνει η εξουσία δηλαδή να απομονώσουμε το εκπαιδευτικό σύστημα από το περιβάλλον και να αναζητήσουμε...”εσωτερικές αλλαγές”.<br />Ας δούμε βασικές λειτουργίες που επιτελεί για την άρχουσα τάξη, το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα. <br />Αφενός προετοιμάζει τους μελλοντικούς εργοδότες και εργαζόμενους, καλλιεργώντας ικανότητες αλλά και στάσεις, συμπεριφορές κτλ συμβάλλοντας έτσι, στην αναπαραγωγή του υπάρχοντος συστήματος. Αφετέρου, αυτό γίνεται όχι βέβαια με ισότιμο τρόπο, αλλά με τους γνωστούς σε όλους μας ταξικούς φραγμούς. Επιπλέον το σημερινό σύστημα συμβάλει στην αναπαραγωγή και όξυνση της διάκρισης χειρωνακτικής και πνευματικής εργασίας.<br />Σχετικά με τις 3 αυτές λειτουργίες, ο Νηλ αντικειμενικά δείχνει να μην μπορεί να τις καταλάβει και επομένως να εργαστεί για την υπέρβασή τους.<br />Νομίζω όλοι οι αριστεροί που κινούνται στον χώρο της εκπαίδευσης έχουμε μια ειλικρινή αγωνία σχετικά με το τι θα μπορούσαμε να αντιτάξουμε σήμερα ως μια απάντηση στο υπάρχον σχολικό σύστημα.<br />Ακόμα και αυτό είναι ένα ζήτημα που έχει σηκώσει πολύ συζήτηση. <br />Πάντως προσωπικά θεωρώ ότι έστω και σε πρωιμο στάδιο θα μπορούσαμε να κάνουμε προσπάθειες για μια άλλη παιδαγωγική , τόσο στα σημερινά σχολεία, όσο και δημιουργώντας δικά μας εγχειρήματα- αντι-θεσμούς, ή ενισχύοντας τα ήδη υπάρχοντα, όπως το σχολείο μεταναστών “Οδυσσέας”, ή παρόμοιες προσπάθειες.<br />Θα πρέπει βέβαια να γνωρίζουμε ότι αυτές οι πρωτοβουλίες έχουν συγκεκριμένα όρια.<br />Επιπλέον, μεγάλο στοίχημα θα ήταν να μπορέσουμε στις οργανώσεις μας να εφαρμόσουμε στοιχεία-επιτεύγματα της παιδαγωγικής επιστήμης του 20ου αιώνα έτσι ώστε “να κάνουμε το πολιτικό πιο παιδαγωγικό”.<br />Τέλος, θεωρώ ότι εάν είναι να αντλήσουμε στοιχεία από παιδαγωγικές θεωρίες ενάντια στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, τότε θα μπορούσαμε να προφύγουμε σε άλλους παιδαγωγούς όπως ο Φρέηρε , ή σε βιβλιογραφία που αφορά τις ομαδοσυνεργατικές μεθόδους, και πολύ λιγότερο να ανατρέξουμε στον Νηλ και στην λεγόμενη ελευθεριακή αγωγή.<br /> <br /><br />υγ το γιατί δεν γενικεύτηκε με έβαλε σε σκέψεις. Σαν μία πρώτη και πρόχειρη απάντηση πάντως θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο συγκεκριμένος τρόπος αντικειμενικά έρχεται σε αντίθεση με την ποσοτικοποίηση και ταξινόμηση των μαθητών-μελλοντικών εργαζόμενων και επομένως δεν συμφέρει.<br /><br />Προσπάθησα να βάλω μερικά στοιχεία και θα επανέλθω στην συνέχειαkontoxontroshttp://kokkinoparko.blogspot.comnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1640469720842974050.post-61264435400242033462011-02-15T01:49:29.639+02:002011-02-15T01:49:29.639+02:00διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το κείμενο.... δε διαφω...διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το κείμενο.... δε διαφωνώ καθόλου με το γενικό κλίμα... όμως κατά την άποψή μου ίσως έχει πιο πολύ ενδιαφέρον να μελετήσει κανείς μια πτυχή που λίγο ίσως θίγεται.... δηλαδή η εμφάνιση του σχολείου αυτού ως απάντηση στο κλίμα ελευθερίας που χαρακτήρισε άλλα παιδαγωγικά συστήματα που προτάθηκαν στην επαναστατημένη Ρωσία.... κατά την άποψή μου αυτό συνιστά θετικό στοιχείο... δηλαδή είναι σημαντικό που εμφανίστηκε αυτό το σχολείο... και πολύ σημαντικό να τονιστεί αυτό... επίσης πολύ σημαντικό είναι να τονιστεί ως πρωτεύον ζήτημα ότι, παρότι επιτυχημένο πείραμα, δε γενικεύτηκε ποτέ... γιατί ακριβώς η ελευθερία θεωρήθηκε προνόμιο των λίγων... αλλά και πάλι και σε αυτούς τους λίγους δε γενικεύτηκε, παρά παρέμεινε νησίδα πειραματισμού, γιατί ακριβώς ελλόχευε ο κίνδυνος να ξεφύγει... νομίζω ότι το παράδειγμα του Σάμμερχιλ μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πολιορκητικός κλοιός στο σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα... δηλαδή ίσως χρειάζεται μια κριτική που να μην είναι τόσο απόλυτα απαξιωτική... δεν ξέρω εσύ τι λες;raskolnikovhttps://www.blogger.com/profile/13891654635436251272noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1640469720842974050.post-35001566018738853322011-02-12T03:46:22.941+02:002011-02-12T03:46:22.941+02:00κοντοχοντρε βαρυνες λιγο μου φαινεται.. τι κειμενο...κοντοχοντρε βαρυνες λιγο μου φαινεται.. τι κειμενο ειναι αυτο??τεσπα δεν το χω διαβασει ολο, νυσταζω... θα διαβασω και το υπολοιπο αυριο να δουμε μηπως λεει τιποτα και τα ξαναλέμεAnonymousnoreply@blogger.com