Όταν θα πεθάνω

Επιμένωντας στην γνωστή τακτική του ξεχασιάρη, γράφω κείμενα και τα ξεχνάω.Μετά από μήνες όμως και ενώ ψάχνω στον σκληρό μου δίσκο να σβήσω κανά αρχείο να ξεκολλήσει το σαράβαλο, βρίσκω κανα κείμενο και τσουπ, το βάζω στο μπλογκ, ετεροχρονισμένα και ενώ πλέον δεν αντανακλά την διάθεσή μου, αλλά δεν πειράζει...



Όταν θα πεθάνω θέλω να μην δωθεί κανένα ποσό σε φιλανθρωπίες, η για ευγενείς σκοπούς. Όλα τα λεφτά να πάνε στα στεφάνια.
Θέλω πολλά στεφάνια να φαντάζω σπουδαίος στους περαστικούς που θα περνούν απέξω και θα λένε κάποιος μεγάλος θα πέθανε.
Τα γυφτάκια που θα προσπαθούν να βγάλουν κανένα φράγκο με το να πουλούν κεράκια έξω απτην εκκλησία, θέλω να μην βρίσκονται στην δικιά μου κηδεία και χαλάν την εικόνα
Και στεφάνια θέλω από όλους, όχι μόνο απτους δικούς μου. Θέλω και τους άλλους, αυτούς που με μίσησαν. Θέλω και αυτοί να βάλουν στεφάνια και να διαλαλούν “τι καλός που ήτανε”


Όταν πεθάνω ας δωθούν τα όργανά μου κάπου. Αλλά που? Πως θα σιγουρέψω ότι δεν θα γίνουν τα όργανά μου αντικείμενο αγοραπωλησίας, αντικείμενο λαδώματος, αν θα σώσουν κάποιον που έβαλε μέσο και όχι κάποιον που το δικαιούται. Αν θα τροφοδοτήσουν με χρήμα τις πιο σκοτεινές δυνάμεις της παγκόσμιας υγείας. Δεν πειράζει εγώ θα το κάνω. Και που ξέρεις μπορεί αυτός που θα πάρει το χέρι μου να το χρησιμοποιήσει για να μοιράσει προκηρύξεις και να πατήσει την σκανδάλη ενάντια στον κόσμο τον παλιό.