Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

ΕΚΟΦ-ΕΑΑΚ

Ε ναι λοιπόν, το παραδέχομαι. Είμαι ένας εαακίτης νοσταλγός της ΕΚΟΦ που "αξιοποιώ ρουσφετολογικό μηχανισμό που διαπλέκεται με καθηγητές για να εκβιάζω σπουδαστές. Επιπλέον θέλω οι εκλογές να είναι μια απλή καταγραφή.
Βέβαια, κινούμαι πάντα στην λογική του ρεαλισμού και του εφικτού αφήνοντας άθικτη την πλουτοκρατία. Χαίρομαι να μου κλείνει το μάτι ο Παναγόπουλος και θεωρώ ακραίες τις απεργιακές περιφρουρήσεις.
Εάν θέλετε να τα ακούσετε όλα αυτά από μία υπεύθυνη φωνή δεν έχετε παρά να μπείτε εδώ
.

Ήταν μία συνέλευση μετά τον φετινό Δεκέμβρη όπου για ακόμα μία φορά οι κνίτες της σχολής είχαν ακροβολιστεί και μου επιτίθονταν σε dolby surround κάνοντας απανωτές και παράλληλες ερωταπαντήσεις πάνω στην τοποθέτησή μου.
Και εκεί που νόμιζα ότι το μαρτύριό μου τελείωσε, πετάγεται η Κνίτισα και μου λέει. "Λες ότι ο πρύτανης είναι το μακρύ χέρι της αστικής εξουσίας, όμως εσύ και το ΝΑΡ (σημείωση: για τους κνίτες είμαι ντε φάκτο στο ναρ από το 1ο έτος, χωρίς να έχουν μπει στον κόπο να με ρωτήσουν σχετικά) ήσασταν αυτοί που πήγαν στο νοσοκομείο στην Αθήνα όταν χτύπησε (σσ της ΑΣΟΕΕ) και του δώσατε λουλούδια. Τι έχεις να πεις για αυτό?

Και αφού επιστράτευσα όλη μου την ειρωνία για να απαντήσω σε αυτήν την βαθιά πολιτική (σχεδόν μαρξιστική) ερώτηση, έρχεται μία απανωτή από το ίδιο στέλεχος της κνε που πραγματικά με έκανε να νιώσω βαθιά μέσα μου την προδοτική μας στάση.
"Μιλάς τώρα για περιφρούρηση, όμως εσύ ήσουν που κάλεσες συγκέντρωση στο ίδιο μέρος με την αναρχία και συγκεκριμένα ακόμα ακόμα και με την ΑΚ" (
Ιησούς Χριστός νικάει και όλα τα κΑΚά σκορπάει)
Απάντηση: Είναι αλήθεια τόσο μακριά οι εποχές όπου ο λαός ενωνόταν στον δρόμο προκειμένου να πολεμήσει τον κοινό εχθρό? Είναι τόσο μακρινές οι εποχές όπου ο Λένιν έλεγε (σε αυτό το σημείο έχεις πιάσει τους Κνίτες στο αδύνατό τους σημείο) ότι με τους αναρχικούς είμαστε ίδιοι κατά 99 τοις εκατό? Το θέμα είναι ότι εσύ πρέπει να απολογηθείς συναδέλφισα που από αυτόν τον αγώνα ήσασταν απόντες και τον καταγγείλατε κιόλας. Άλλωστε ο Λέννιν δεν είχε πει ότι οι κομμουνιστές πρέπει να παρεμβαίνουν ακόμα και σε αντικαπνιστικές λέσχες? (Πετώντας ένα δεύτερο τσιτάτο του Λέννιν ακούγεται από τους Κνίτες ένα ΑΑΑΑΑΑ έκπληξης και θαυμασμού).
Και μπροστά σε όλα αυτά λες "ρε πούστη μου δεν είναι δυνατόν , οι Κνίτες της σχολής μου παιδαγωγούνται έτσι και όχι ολόκληρη η ΚΝΕ.
Εν συνεχεία όμως διαβάζεις το παραπάνω άρθρο του Ρίζο και σκέφτεσαι ότι είναι τέτοια η φτώχεια που ακόμα και στα πιο ικανά στελέχη, τα επιχειρήματα εξαντλούνται σε συνδικαλιστικό επίπεδο χωρίς να αγγίζουν στο ελάχιστο την ουσία και αδυνατώντας να τονίσουν κάποιες από τις (υπαρκτές όντως )αντιφάσεις του μορφώματος των ΕΑΑΚ.
Έτσι ο εκάστοτε γράφων-ομιλών προσάπτει κάτι στον ΣΥΡΙΖΑ, ή στην ΔΑΣΠ και παραφράζει αυτά που είπε πρωτύτερα προκειμένου να κολλάν και στα εαακ, χωρίς ποτέ όμως μία περαιτέρω ανάλυση.


ΥΓ Μπράβο στο μέτωπο αγώνα σπουδαστών που κατάφερε να πετύχει ένα τέτοιο βάθεμα στο μέτωπο, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, που οι επιτροπές αγώνα ήρθαν σε συμφωνία για το ποιά παράταξη θα υποστηρίξουν στην φοιτητικές εκλογές.

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Λοιπόν... Ξύλο και δακρυγόνα, μια υπέρβαση μεγάλη

Αλλά τι μπορώ να πάθω, το πολύ πολύ να νιώθω για μερικά λεπτά πως πνίγομαι με το αίσθημα όλο και να υποχωρεί, άσε που δεν θα είμαι μόνος. Θα κοιτάξω γύρω, και θα είναι πολλοί σύντροφοι που θα έχουν έρθει για τον ίδιο σκοπό που πήγα και εγώ.
Για την χειραφέτηση της ανθρωπότητας.
Για την επανάσταση και την κομμουνιστική προοπτική....που πλέον δεν είναι μόνο προοπτική
Άντε πολύ καθυστερήσαμε και πρέπει σιγά σιγά να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε το πως θα οικοδομήσουμε τον σοσιαλισμό
Α! Και θα έχω και το ειρηνάκι μου αγκαλιά. Μαζί στις αλυσίδες.
Αλλά όσο υποχωρεί εγώ θα σκέφτομαι ότι υπάρχουν τόσοι και τόσοι που ο πόνος δεν υποχώρησε , θα σκέφτομαι ονόματα, έτσι στην τύχη, Νίκος, Ερνέστο, Μαργαρίτα, θα σκέφτομαι τους αγωνιστές του ΙΡΑ που τους έβγαζαν τα νύχια. Και την 8 Μάρτη θα σκέφτομαι που απλά έγραψε ιστορία.

Άλλωστε τι μπορούμε να πάθουμε στην πόλη μας στην ηλιόλουστη πορεία. Η σύγκρουση που θα κάνουμε θα είναι για τα δεδομένα της Αθήνας, μία μετριοπαθέστατη σύγκρουση... Σε σχέση με τον Δεκέμβρη θα είναι μία απλή βόλτα, όπου θα έχεις και τους εργαζόμενους μαζί σου.
Εάν θες να είσαι επαναστάτης, εάν θες να αλλάξεις τον κόσμο αυτό, θα έρθεις αντιμέτωπος με τερράστιες δυνάμεις, με προβοκάτσιες, με τις πιο σκοτεινές δυνάμεις του κόσμου.
Με τους μαφιόζους και προέδρους... μπορεί ακόμα ακόμα να δώσεις μάχη και με τα όπλα να πονέσεις σωματικά, να μείνεις ανάπειρος, ίσως και να πεθάνεις. Και όμως εσύ δεν πρέπει να διστάσεις. Γιατί αν κάνεις ένα βήμα πίσω, Χάθηκες, Πέθανες. Άλλωστε όπως είπε και ένας σταλινομαοικός σύντροφος (καλό παιδί) “Αν τρομάζουμε έτσι όταν μας ρίχουν χημικά, όταν θα μας ρίχνουν πυρηνικά τι πρέπει να κάνουμε...
Έτσι λοιπόν στην αυριανή πορεία πρέπει να πας, και να περάσεις καλά.
Εσύ θεωρητικά είσαι διατεθειμένος να κάνεις και την μεγαλύτερη υπέρβαση να δώσεις και την ζωή σου ακόμα. Ενώ αυτοί που θα έχεις απέναντί σου, οι ματάδες, εκτός απτο να πατήσουν μια σκανδάλη, θέλουν μάλλον να γυρίσουν στο σπιτάκι τους και να διαβάσουν ΣΠΟΡ του Βορρά.


Και μόλις γυρίσω πρέπει να χαλαρώσω, να κοιμηθώ,και για 5 μέρες να πέσω με τα μούτρα στα Αγγλικά γιατί πρέπει να πάρω το πτυχίο ώστε στην συνέχεια να αφοσιωθώ στην πτυχιακή, στο ειρηνάκι και στον ΑΓΩΝΑ

Πρέπει να κάνω αυτήν την υπέρβαση, να ξεπεράσω αυτό το ψευτοόριο, γιατί έχω πολλά να δώσω στο κίνημα και στην υπόθεση της επανάστασης.
VENCEREMOS








Στο τέλος τέλος, ποιός δεν φοβάται? Το θέμα είναι τι στάση κρατάς απέναντι στον φόβο....