Τι να κάνω, νέος είμαι και το αίμα μου βράζει
Βράζει τόσο όσο έβραζε και των 18χρονων παιδιών του ΕΛΑΣ που έριχναν μολότοτφ στα Αγγλικά τανκς τον Δεκέμβρη του 44.
Ακούω αυτό το τραγούδι και φλογίζεται όλο μου το είναι.
Ότι κραυγές πνίχτηκαν βαθιά μέσα στις ψυχές τόσων και τόσων ανθρώπων,ότι κραυγές έβγαζαν πάνω στον βιασμό τους από τους χωροφύλακες οι συντρόφισες, ότι κραυγές βγαίνουν από τα βουνά του Μεξικού, μέχρι τα Παλαιστινιακά χαμόσπιτα, συσσωρεύονται μέσα μου.
Συσσωρεύονται και βγαίνουν όλες μαζί συντονισμένες σε κάθε πολιτική μου πράξη. Δηλαδή σε κάθε μου πράξη γενικά. Καμιά φορά βέβαια ξεχνιέμαι , αλλά προσπαθώ και το αντιμετωπίζω, γιατί αυτό που προετοιμάζουμε και ξέρουμε πως θα γίνει,θα είναι μια πράξη όμορφη, η ύψιστη πράξη αγάπης και μίσους, "μία μόνιμη γιορτή".
Ας δικαιωθούν επιτέλους αυτοί οι αόρατοι ήρωες που είχαν 50 χρόνια διωγμούς και φυλακή.
Και οι μόνοι που μπορούν να τους δικαιώσουν είμαστε εμείς.
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι ροκάνισαν σιγά σιγά την ζωή τους σε αυτήν την μίζερη κοινωνία..."σκυφτοί στα καφενία".
Ας κυματίσει επιτέλους η σήμαία με το σφυροδρέπανο πάνω στην βουλή και ας είμαστε σίγουροι ότι θα την δουν και θα ρίξουν ένα ευτυχισμένο δάκρυ όλοι αυτοί που "ρίσκαραν ακόμα και την ζωή τους για να μπορέσουν να ζήσουν".
Όλοι αυτοί που μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα αντί να κλείσουν τα μάτια βροντοφώναξαν "ζήτω ο κομμουνισμός" τρυπώντας τα τύμπανα της εξουσίας.
(φάνηκα λίγο ιδεαλιστής αλλά τους αξίζει)
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Dakrysa.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ημουν ακομα ενας μαλακας "τεχνοκρατης" του μαρξισμου, ενας ακομα γελοιος της blog-οσφαιρας που κρινει και κρινει και κρινει με εκπληκτικη ταχυτητα μονο και μονο για να μην αφησει κανεναν να προλαβει να τον κρινει, θα ελεγα οτι αυτο το κειμενο ειναι ο ορισμος της μικροαστικης ανυπομονησιας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα: 1ον) ειμαι πολυ γαματος και
2ον) δεν εισαι ανυπομονος μικροαστος. Απλα, οταν το αιμα μας βραζει, οταν η αδρεναλινη χτυπαει κοκκινο, η εκτονωση ΔΕΝ ειναι η λυση. Οι 18ρηδες του '44 ηταν ΣΤΡΑΤΟΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ, οχι Βικινγκς που ηπιαν τα κερατα τους και τωρα γουσταρουν αιμα. Νομιζω οι αντιστοιχιες με τη σημερινη εποχη ειναι ευκολο να γινουν.
Ωραιο το τραγουδι, ειχα αρκετο καιρο να το ακουσω. Ακομα να καταλαβω γιατι αδυνατει να με συγκινησει βαθια αυτου του ειδους η τεχνη... Σχεδον σιγουρα εγω φταιω.
Συνονοματος (του συνονοματου)