τι 17, τι 49, τι 53, τι 68?

Δεν πειράζει που γεννήθηκε με μεγάλα αυτιά, αρκεί που γεννήθηκε αγόρι .Τρία παιδιά και δύο κορίτσια έχω αυτό θα ακούει καλύτερα από όλα. Κάπως έτσι αντέδρασε (μισοαστειευόμενος) ο Θείος στην είδηση της γέννησης μου όπως πληροφορήθηκα αρκετά χρόνια αργότερα .

Βλέπετε αυτές οι αντιλήψεις επικρατούσαν πριν 19 χρόνια ιδιαίτερα στην ύπαιθρο .Ο 8είος μου λοιπόν παρότι ήταν ο παπάς του χωριού ήταν μέσα σε όλα καθώς ασχολούταν από τα ζώδια! μέχρι και τον Κεραυνό, την ομάδα του χωριού μας ,στην οποία ήταν μάλιστα και ταμίας. Πως να μην ασχολείται άλλωστε αφού όπως έλεγε «η επανάσταση προωθεί τον αθλητισμό και τον χριστιανισμό» Ο θείος μου τηρούσε το αγαπάτε αλλήλους που δίδασκε στο κατηχητικό με μία όμως εξαίρεση ,τον δάσκαλό μου. Οι σχέσεις τους δεν ήταν πολύ καλές με τον θείο να χαρακτηρίζει τον δάσκαλο ψευτοκουλτουριάρη και άθεο και τον δάσκαλο να αντιδράει δια της παρατεταμένης σιωπής του .

Ο κύριος Δημήτρης ήταν ένας ευγενικός και ήρεμος άνθρωπος και τον συμπαθούσαμε ιδιαίτερα οι μαθητές του κάτι που δεν συνηθίζαμε να κάνουμε και με άλλους δασκάλους. Από την άλλη φαινόταν κάπως ανασφαλής και φοβισμένος σαν να τον κυνηγάνε. Πάντως από όταν πήρε μετάθεση από την Αθήνα στο χωριό μας ήρθαν και κάποιοι κύριοι οι οποίοι δεν πολύσύχναζαν στο καφενείο και άραζαν συχνά στον Πλάτανο του χωριού(ένα μεγάλο δέντρο που βρισκόταν κοντά στο σχολείο) Εγώ την πρώτη φορά που τους είδα να κα8ονται πίσω από το δέντρο τρόμαξα πολύ και άρχισα να φωνάζω, αλλά η θεία με πήρε ξαφνικά μέσα και μου εξήγησε ότι είναι δεν είναι κλέφτες αλλά αστυνομικοί .Εγώ βέβαια την ρώτησα γιατί δεν φοράνε στολή και αυτή μού είπε ότι το κάνουν για να είναι πιο ωραίοι και ταυτόχρονα με μπούκωσε με έναν λουκουμά για να σταματήσω τις ερωτήσεις.

Ο καιρός περνούσε και ο κ. Δημήτρης κλεινόταν όλο και περισσότερο στον εαυτό του και έδειχνε ολοένα και πιο φοβισμένος. Πήγαινε συχνά στην γειτονική πόλη από όπου γυρνούσε καθημερινά με πολλές σακούλες και τρύπωνε γρήγορα γρήγορα στην κάμαρά του που βρισκόταν στο υπόγειο του σχολείου. Κάποια μέρα περιμέναμε στην τάξη πριν αρχίσει η πρώτη ώρα του μαθήματος και εμφανίστηκε ένας άλλος κύριος μεγαλύτερος σε ηλικία .

Εμείς αναρωτηθήκαμε που είναι ο κ. Δημήτρης, αλλά ο νέος μας δάσκαλος είπε ότι επειδή ήταν πολύ καλός τον έστειλαν για διακοπές σε ένα νησί , την Γυάρο. Τι σύμπτωση σκέφτηκα εκεί έχουν στείλει και τον πατέρα μου αναφώνησα στην τάξη και από τότε δεν ξαναπήρα άλφα στο τετράμηνο.
Όπως μου είπε ο θείος μου, ο πατέρας είχε πολεμήσει το 40 στα βουνά της Αλβανίας κατά των Γερμανών και η.. Ελλάδα αποφάσισε να τον ανταμείψει στέλνοντας τον διακοπές. Ο νέος μας κύριος έδινε ιδιαίτερη έμφαση στα θρησκευτικά και στις χαρακιές αφού όπως έλεγε όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος. χωρίς βέβαια να δοκιμάσει το πρώτο.
Στο χωριό δύο ήταν τα γεγονότα που συγκεντρωνόμασταν όλοι. Συγκεκριμένα την Κυριακή πηγαίναμε όλοι στην εκκλησία και από εκεί στο γήπεδο όπου έπαιζε το χωριό μας με άλλα χωριά. Μάλιστα τώρα τελευταία την μπάλα για να αρχίσει ο αγώνας την έριχνε ένα ελικόπτερο γεγονός ιδιαίτερα εντυπωσιακό .Όταν τελείωνε ο αγώνας πηγαίναμε στην πλατεία του χωριού όπου βλέπαμε τα τανκ ενός στρατοπέδου που βρισκόταν στην περιοχή να παρελαύνουν προβάροντας τις ελληνικές σημαίες. Ο Θείος μου τα απολάμβανε τις παρελάσεις ακόμη περισσότερο και από ένα κρασί το οποίο ήταν η αδυναμία του. Μάλιστα όταν γυρνούσε από τις ταβέρνες για να εκτονωθεί διάβαζε τρεις φορές το πιστεύω και έπεφτε σαν πουλάκι. Τα ξαδέρφια μου 5 στον αριθμό ζωή νάχουν ποτέ δεν με έκαναν να νιώσω σαν ξένος και πάντα μου συμπεριφέρονταν σαν να είχαμε τους ίδιους γονείς. Τι να πρωτοθυμηθώ? τις βόλτες στην πλατεία τα ατελείωτα παιχνίδια στην αυλή το κυνηγητό. Μάλιστα μέχρι τα 12 μου χρόνια κοιμόμασταν όλα μαζί στρωματσάδα μπροστά στο τζάκι, καθώς στο σπίτι υπήρχε μόνο ένα δωμάτιο(του θείου και της θείας) μία κουζίνα ένα σαλόνι και μία τουαλέτα Μετά ο θείος ο οποίος παλιά ήταν οικοδόμος έχτισε άλλο ένα δωμάτιο και έτσι κοιμόμασταν οι δύο στα δωμάτιο και οι άλλοι τρεις στρωματσάδα. Θα μου πείτε που πήγε ο έταιρος (ξ)αδερφός.

Αυτός προόδευσε και έτσι πήγε να σπουδάσει Δάσκαλος στην Τρίπολη μόλις 2 ώρες μακριά από το χωριό μας. Στην αρχή ήθελε να σπουδάσει κοινωνιολογία όμως μετά και από παρέμβαση του Θείου καθώς και του δήμαρχου του χωριού εστάλη στην Τρίπολη όπου ήταν μία πόλη κοντινή στην οποία μάλιστα «δεν επικρατούσαν και οι φαυλοκρατικές ιδέες που είχαν κυριαρχήσει στην Αθήνα». Μεγαλώνοντας σιγά σιγά η ζωή μου γινόταν όλο και πιο άνετη όχι όμως και πιο ζεστή. Ένα ένα τα ξαδέρφια μου έπαιρναν τον δρόμο τους και είχαμε μείνει να κοιμόμαστε στο πατρικό τους εγώ και ο μικρότερος ξάδερφος μου ο Δημήτρης.