Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Ο Λένιν σε υαλοπωλείο

Κάπως έτσι νιώθω όταν έρχομαι σε επαφή με κάποιο θεατρικό δρώμενο, κάποια ταινία ή κάποιο τραγούδι πραγματικά όμορφο

Μέσα σε μερικά λεπτά επανανοηματοδούνται όλες εκείνες οι εικόνες και οι έννοιες τα συναισθήματα, που έχουν απονεκρωθεί μέσα στην καθημερινή ζωή. Σαν νεάτερνταλ στην επιβίωση, σκοτώνουμε για αυτοάμυνα τα ένστικτά μας, τα συναισθήματά μας, οτιδήποτε αυθόρμητο και καθαρό έχουμε μέσα μας, για να μπορέσουμε να αντέξουμε.

Εκμετάλλευση, καταπίεση, ιμπεριαλισμός, θάνατος, όνειρα,ζωή, ζωντάνια,επανάσταση, επανάσταση είναι μόνο μερικές από τις λέξεις που χρησιμοποίησες την προηγούμενη εβδομάδα, και τώρα σε ένα τόσο δα βιντεάκι γυρισμένο για μία οικογένεια στην Κίνα, όλα ξαναβρίσκουν το νόημά τους.

Και ξαφνικά βγαίνεις από τον μέχρι πρώτινος εαυτό σου και όλες οι θυσίες, τα βάσανα και οι στεναχώριες που περάσαμε και έχουμε μπροστά μας, φαντάζουν παιχνιδάκι. Τα βασανιστήρια, ένα γαργαλητό, και οι ματατζήδες, ακούνητα στατικά στρατιωτάκια, μερικά ανθρωπάκια μπροστά στην θαλασσοταραχή της παγκόσμιας επανάστασης, που να ήξεραν πως, δεν μπορούν να την σταματήσουν.
Και φαντάζει ξανά εφικτό και όμορφο ένα παρόν χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Όταν σε μία εκδήλωση, τόχε πει ο σύντροφος Κ.Γ., ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε αυτήν την κοινωνία και αν την απολαύσουμε, μέσα στον ορίζοντα της ζωής μας, το θεώρησα παρωχημένο, μία ακόμα συνδικαλιά στο τέλος της τοποθέτησης για να “ατσαλώσει” τον κόσμο.
δεν τόλμησα να το πω ούτε στον εαυτό μου. Τέτοιο είναι το μέγεθος της ήττας και της απογοήτευσης.

Και πάλι καλά δηλαδή που μπορούν τα συναισθήματα να μας αφήνουν κάθε τόσο και να δρούμε με ψυχρή λογική. Αν κάθε φορά που έβλεπα κάποιον στο φανάρι να ζητιανεύει, ένιωθα όπως όταν είδα την όπερα της πεντάρας, τώρα θα ήμουν στο ψυχιατρείο και ο στρατός της παγκόσμιας επανάστασης, θα μετρούσε ήδη έναν λιγότερο.

Άτιμο πράγμα η τέχνη, γιατί δείχνει τα γεγονότα γυμνά, και αυτό το κάνει με μια ταυτόχρονη αναζωογόνηση των συναισθημάτων σου, του εαυτού σου ολόκληρου. Είναι μια βουτιά στο κοινωνικό σύμπαν της ανθρωπότητας, μια διαρκής ανατροφοδότηση με αυτό που θα μπορούσε να είναι ο άνθρωπος, και στην συνέχεια βίαιη διακοπή και επιστροφή σε αυτό που είναι σήμερα.
Και αυτή η διαρκής βίαια εναλλαγή, δύο δρόμους μπορεί να πάρει.
Είτε την αυτοκτονία, ή την επανάσταση

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

το σχόλιό σας θα ελεγχθεί από συντονιστικό γ.σ (γραφειοκρατικών συνελεύσεων). Όπερ σημαίνει ότι θα είναι αιρετό κι ανακλητό ανά πάσα στιγμή και θα πρέπει να λογοδοτεί στο συγγραφέα, τους αναγνώστες του και σε τελική μόνο ανάλυση στο διαχειριστή του ιστολογίου...