Publish or Perish

Θα σου άρεσε να ήμασταν στο 80. Να αυξάνονται οι μισθοί, να υπάρχει ένα όνειρο. Όνειρο χωρίς πολύ προσπάθεια. Όνειρο που ήπιε το αίμα που χύθηκε σε εκείνο το προαύλιο της Τοσίτσα, της Στουρνάρη, στα υπόγεια του ΥΠΠΟ και μεγάλωσε, τους αγκάλιασε όλους ψεύτικα. Να κάθεσαι όπως τότε ξένοιαστος και να παλεύεις με τον διάλογο και την κουβέντα ενάντια στην εξουσία. Θα σου άρεσε να μείνει εκείνη η εξουσία για να σε αφήνει να της βγάζεις την γλώσσα. Να διαβάζεις Νίτσε και Φουκώ ,να αγορεύεις ώρες ολόκληρες για την εξουσία, για την ελευθερία. Δυστυχώς κυρία μου γεννήθηκες 22 χρόνια μετά και πλέον το άσυλο καταργήθηκε. Ξέρω το δικό σου είναι στο Φλοράλ, η στις βιβλιοθήκες της σχολής σου. Πάντα με εκείνο το τακούνι, σελιδομετρητή, πάντα με εκείνο το βλέμμα συμπόνοιας στους αριστερούς που μοιράζουν πεζά φυλλάδια με ξύλινη γλώσσα. Μας ποιος θα τους πει επιτέλους να τα γράφουν λιγο πιο απλά? Σίγουρα όχι εσύ, γιατί εσύ δεν είσαι με την εξουσία. Πρέπει να το καταλάβουν μόνοι τους. Ο Διάλογος του 80 έδωσε την θέση του στον εσωτερικό διάλογο και αυτός την αφήνει καθημερινά, στην πλήρη αφασία. Τον φορντισμό της σκέψης. Κοίταξε που ξεμάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά.
Λειβαδίτη, τι κατάλαβα που μάφησαν να τραγουδάω? Άνεργος είμαι και ποιος θα ακούσει την φωνή μου. Και εσύ κυρία μου μην κρίνεις τα παιδιά. Αυτά σήμερα, σου δίνουν άτσαλα το φυλλάδιο, και αύριο θέλουν να αγκαλιάσουν τον κόσμο.
Και θα πας και σε καμια πορεία αν βολέψει με τις ώρες σου. Αν δεν έχεις να πας για καφέ, να διαβάσεις, αν σε «εκφράζει» ο κόσμος που πηγαίνει. Χίλια αν σε έναν κόσμο που δεν τα υπολογίζει, σκοτώνει και νεκρώνεται καθημερινά σε οχτάωρες δόσεις (ή «με το κομμάτι» όπως είπε κάποιος) χωρίς να σε ρωτήσει, εσένα και την παρέα σου. Αυτός σκοτώνει με ψυχρούς σιδερένιους νόμους και εσύ του απαντάς δια της παρατεταμένης σιωπής σου. Δεν είσαι και με την εξουσία να δώσεις μια λύση. Το κριτήριο της αναγκαιότητας εξαρτάται απτο πόσο θα επηρεάζει τις σπουδές σου. Α ναι. Και τον καθηγητή που θα κάνεις το διδακτορικό σου. Κρύβεις τους φόβους σου, τους κληρονομημένους από γενιές, πίσω από μεγάλους χάρτινους συλλογισμούς. Μάλλον οι συλλογισμοί σου δεν σημαίνουν τίποτα και για κανέναν.
Εκτός απτον καθρέφτη σου και τον καθηγητή σου