Γύρισεεε

Εκεί που συζητούσαμε για ζητήματα γραφειοκρατίας στην ΕΣΣΔ, με τον σοβιετικό κυριούλη, οδηγημένος από το πρόταγμα για (ελευθεριακό) κομμουνισμό βρέθηκα να παρακολουθώ τον Σάββα Μιχαήλ να μας ταξιδεύει από το Μοντεβιδέο μέχρι το μαγικό κόσμο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους Σεκίτες της.

Όμως ας αφήσουμε τις εισαγωγές και ας πιάσουμε μία θέση ανάμεσα στην διμοιρία πιστών του Σάββα. Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε, αλλά ο σάββας είναι πάντα επίκαιρος. Κι είναι πάντα επίκαιρο να εξηγείς γιατί είναι επίκαιρος ο σάββας.

Μόλις μπαίνουμε στην αίθουσα που μιλούσε τα παιδικά μου μάτια καρφώθηκαν σε αυτόν τον εκκεντρικό γέροντα που εκείνη την στιγμή ανέλυε το αποτέλεσμα της Ανταρσία λέγοντας: «ανέβηκε για 3.000 ψήφους και κάτι έγινε. Ήταν 10 οργανώσεις είχαν ψηφοδέλτια με 377 υποψήφιους, ε 6 ξαδέρφια να είχε ο καθένας".
Μετά μίλησε για το άρθρο του ΠΡΙΝ κατά του ΕΕΚ. Είπε ότι τα ελληνικά είναι περίεργα εκεί πέρα και πως τα αιτήματα του κόμματος του δεν είναι μία φαντασίωση κι ότι αν ο Μαιούνης ήταν η αστραπή, ο Δεκέμβρης ήταν ο κεραυνός και η θύελλα έρχεται.

Μιλώντας για τις κατηγορίες που τους απευθύνονται ότι συμμαχούν με τη ρεφορμιστική αυτονομία και σηκώνοντας τον τόνο της φωνής είπε ότι από την ΓΣΕΕ και το Σεκ προτιμάμε την αυτονομία.
Όσο για το ποιός είναι πραγματικός επαναστάτης και κομμουνιστής "το αποδεικνύει στους δρόμους στις πορείες, και στα κρατητήρια ακόμα".

Για την σημερινή μικρή δύναμη του κόμματος του αλλά προφανώς και γενικότερα του κινήματος είπε ότι οι Μπολσεβίκοι 3 μήνες πριν την επανάσταση ήταν στην παρανομία και "είχαν φάει στα αυτιά" από τον Τσάρο. Επομένως δεν μπορούμε να προδικάζουμε με το συγκεκριμένο επιχείρημα.

Εν συνεχεία ο Σάββας είπε για τις εργολαβίες. Κι ότι έμαθε από τις γυναίκες της ΠΕΚΟΠ πως οι εργολάβοι του ΑΠΘ σακάτεψαν έναν Σεκιουριτά που τους είχε καταγγείλει και είχε κερδίσει 2 δικαστικές αποφάσεις εναντίον τους. "Αν και εγώ τους σεκιουριτάδες δεν τους πάω και πολύ πρέπει να αντιδράσουμε και να τους πολεμήσουμε τους εργολάβους".

Σε ότι έχει να κάνει με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανέφερε ότι "όταν τον Δεκέμβρη εμείς ήμασταν στους δρόμους οι άλλοι από την 3η-4η μέρα απείχαν και έψαχναν φόρμουλα για να ενωθούν" Όμως την είδαμε στην ενότητα σε πολλές στιγμές της ταξικής πάλης με πιο χαρακτηριστική αυτή της πορείας στην ΔΕΘ. "Το να πας με την ΓΣΕΕ είναι θέμα τακτικής, δεν κλείνεις κατευθείαν τις πόρτες σε τέτοιου είδους κινήσεις. Το 2001 για παράδειγμα που αντιδρούσε στον νόμο Γιαννίτση εμείς συμμετείχαμε στην ίδια πορεία. Όμως στις 5 Σεπτέμβρη μετά τον Δεκέμβρη με τον Καραμανλή να έχει κατεβάσει, να μην πω τι, τα βρακιά του πας και συντάσσεσαι μαζί τους;

Το ΣΕΚ είχε πιάσει στασίδια στο εργατικό κέντρο από το πρωί και η ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο, πέρασαν από την Καμάρα, κάθισαν ένα τεταρτάκι και έτρεξαν να προλάβουν τις μάζες του ΣΕΚ. Αλλά τι να πεις, όπως είπε και ο ΑρχιΝαρίτης σε μία τοποθέτησή του "αυτό που άλλαξε ήμασταν εμείς".

Πέραν τούτου ο Σάββας αναφέρθηκε και σε άλλες προβληματικές (αποφάσεις?) της Ανταρσυα και στο ότι " η ΕΑΑΚ κράτησε κατά την γνώμη μου σωστή στάση παρά το ότι η δεύτερη πολιτική δύναμη και τρίτη στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ η ΑΡΑΝ είναι με την νεκρανάσταση της ΕΦΕΕ. Αλλά μπορώ να πω πως είναι αρκετά εξόφθαλμο το ποιοι θέλουν την ανασύστασή της και τι ρόλο πρόκειται να παίξει και πρέπει να είσαι ..... για να μην το καταλαβαίνεις.

Αλλά εδώ συντάσσονται με την φλογερή φιγούρα της ταξικής πάλης, τον Παναγόπουλο- πρώτη φορά στην ζωή μου μπήκα στην έδρα της ΓΣΕΕ τον Δεκέμβρη που έκαναν κατάληψη οι αναρχικοί και πραγματικά το θαύμασα, ένα μικρό παλάτι, και το κυλικείο είχε μία θέα όλη την Αθήνα,- άντε ρε που θα κάνουν αγώνα αυτοί.

Αλλά δεν υπάρχει χειρότερο από την αλαζονεία μιας τερατώδους εξουσίας και αυτό που χρειάζεται είναι μία πρωτοπορία που θα κοιτάζει μπροστά, όχι πίσω εάν είναι ικανοποιητικός ο αριθμός που την ακολουθεί" κάπως έτσι τελείωσε ο Σάββας την πρώτη του τοποθέτηση (Μπλανκισμός σημαίνει φως) και έδωσε τον λόγο στον συντονιστή που με την σειρά του απηύθυνε πρόσκληση για ερωτήσεις και τοποθετήσεις.

Σπάζοντας την βασανιστική σιωπή πρώτος πήρε τον λόγο ένας σωσίας του Μπλαιρ κάνοντας μία ανάλυση για την Ελληνική δεξιά. Συγκεκριμένα είπε πως παρότι η Ελληνική αστική τάξη είναι μία σημαντική δύναμη που έχει ανοιχτεί και σε ξένες αγορές, την εκφράζει μία καθυστερημένη δεξιά που έχει ακόμα κατάλοιπα από τους χουντικούς και τους ταγματασφαλίτες, ακόμα-ακόμα και από τους κοτζαμπάσιδες. Η καθυστέρηση της δεξιάς έγκειται κατά την γνώμη του κυρίως στην ταξική πολιτική που ακολουθεί η οποία ακόμα έχει προτάγματα κοινωνικής αλληλεγγύης και αντι-νεοφιλελευθερισμού.

Βέβαια εγώ θα έλεγα πως δεν έχουν ωριμάσει ακόμα οι συνθήκες, καθώς δεν έχει περάσει στις μάζες το ιδεολόγημα του ατομικισμού (individualism) και κατά συνέπεια δεν έχουν νομιμοποιηθεί οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην συνείδηση του κόσμου, τουλάχιστον όσο έχει γίνει αυτό σε άλλες Δυτικές χώρες. Έτσι η αστική τάξη αυτή την στιγμή εργάζεται μεθοδικά καθώς από την μία ακούγονται κορώνες περί "λαϊκής δεξιάς" και από την άλλη όλο και περισσότερο υπονομεύεται η κοινωνική πρόνοια σε όλους τους τομείς (παιδεία, υγεία κτλ) με αποτέλεσμα για παράδειγμα να προβάλλεται ως από μηχανής Θεός ο κάθε Κόκκαλης που θα ιδρύσει ένα ΚΕΣ και θα λύσει το πρόβλημα της παιδείας.

Ο Τόνυ για να τεκμηριώσει την άποψή του ανέφερε το γνωστό παράδειγμα με τον χωρισμό κράτους εκκλησίας που "αν το κάνει ο Γιωργάκης θα φανεί σαν επανάσταση ενώ στην Αγγλία έχει γίνει από το..." Βέβαια χωρίς να αρνούμαι την πολυτιμότητα του συγκεκριμένου τεκμηρίου θα έλεγα πως σε πολλές (αν όχι σε όλες) τις καπιταλιστικές χώρες υπάρχουν φεουδαρχικά κατάλοιπα που δρουν ενάντια (σε μικρό η σε μεγάλο βαθμό) στην εκάστοτε αστική τάξη. Για παράδειγμα η βασιλεία δεν θα μπορούσε να πει κανείς πως με την μεγάλη περιουσία της ,τους πόρους που απορροφά καθώς και την διεκδίκηση μερίδας της εξουσίας από μέρους της, θυμίζει αρκετά την εκκλησία ως επιβραδυντικό της ανάπτυξης;

Εν κατακλείδι ανέφερε ότι οφείλουμε να δούμε την πραγματικότητα και έτσι χρειάζεται ένα Ενιαίο Μέτωπο ώστε να φροντίζει την ταξική πολυδιάσπαση που έχει προκληθεί λόγω των αντικειμενικών συνθηκών.

Ο επόμενος που πήρε τον λόγο για να απευθύνει μία ερώτηση ήταν ένας φοροτεχνικός ο οποίος αναρωτήθηκε γιατί συμμετέχουμε στις εκλογές αφού με το συγκεκριμένο εκλογικό σύστημα δεν μπορούμε καν να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας. (Πλάκα-πλάκα εάν το όριο για την βουλή ήταν 1 τα εκατό η Ανταρσύα θα το έπιανε ή όχι; Εγώ νομίζω πως σίγουρα ναι.) Εν συνεχεία αναφέρθηκε η ανάγκη του να βρίσκονται οι κομμουνιστές σε μέτωπα προκειμένου να αλλάξουν τους συσχετισμούς στην κοινωνία και πρότεινε να υπάρξει ένα μέτωπο ενάντια στις τράπεζες που είναι αντιπαθητικές σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, έτσι ώστε να το πετύχουμε.

Ο επόμενος και τελευταίος ήταν ένας Αντιεξουσιαστής που είπε πως λόγω της στάσης του ΕΕΚ στις πορείες και στον Δεκέμβρη πήγε και το ψήφισε και αναρωτήθηκε γιατί στην επωνυμία του κόμματος υπάρχει η λέξη Τροτσκιστές καθώς αυτό "τρομάζει κόσμο και έτσι κλείνει την πόρτα σε άλλους χώρους".

Και έτσι μετά από όλα αυτά ήρθε η σειρά του Σάββα που σηκώθηκε από την καρέκλα και είπε πως το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του θέλουν μία συγκέντρωση τελετουργία ενώ συνεχίζοντας ανέφερε πως αν ο Καραμανλής έκανε εκλογές θα ήταν πολύ κακό για το κίνημα, "άλλωστε έχω ζήσει και τον Μάη του 68 που ο Ντε γκολ και το ΚΚ Γαλλίας προώθησαν την συγκεκριμένη λύση όμως ο κόσμος στην κάλπη ψηφίζει ατομικά.. Την 3η μέρα εκεί που παλεύαμε στους δρόμους ,Μέρα και Ενάντια αποσύρθηκαν σταδιακά και προσπάθησαν να ενωθούν όλοι μαζί all together".

Μετά ανέφερε ένα παράδειγμα (μάλλον για να στοιχειοθετήσει κάτι σχετικά με την δύναμη του κινήματος αλλά δεν θυμάμαι καλά)όπου οι της Κου κλουξ κλαν όταν προλεταριοποιήθηκαν ήταν οι πρωτοπόροι μερικά χρόνια μετά το 1933 στην απεργία που συντάραξε τον Αμερικάνικο καπιταλισμό.

Σε ότι έχει να κάνει με τις εκλογές "για εμάς δεν είναι αυτοσκοπός αλλά είναι μία καλή ευκαιρία να εμφανιστείς στο προσκήνιο και να σπάσεις την απομόνωση προβάλλοντας έτσι τις ιδέες σου. Εμείς με την προεκλογική εκστρατεία πιο πολλά μέλη κερδίσαμε παρά ψήφους" (αυτό μπορώ και να το πιστέψω) Μετά έκανε μία ανάλυση για το ΠΑΣΟΚ και την εκλογική του βάση και ανέφερε ότι δεν ήταν ποτέ κανένα σοσιαλιστικό κίνημα αλλά πιο πολύ ένα λαϊκιστικό κόμμα που βρήκε έδαφος όχι μόνο στην εργατική τάξη αλλά και στην νέα μικροαστική τάξη "για αυτό μας έχουν κυβερνήσει όλοι οι πολιτικοί μηχανικοί τα τελευταία χρόνια" (για ποιον χτυπάει η καμπάνα);

Μετά η συζήτηση πήγε στην Κούνεβα και ειπώθηκε ότι όσοι πάνε στο νοσοκομείο της λένε "μην στεναχωριέσαι θα γίνεις καλά και θα πας στην πατρίδα σου" και αυτοί απαντάει στον Σάββα "και τι να κάνω εγώ, εκεί είναι ερημιά πως θα ζήσω". Για το μέτωπο ενάντια στις τράπεζες είπε ότι ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς έχει πέσει στο συγκεκριμένο τριπάκι και κυρίως ο Συνασπισμός που θεωρεί με τα κείμενά του "κακό" το χρηματιστικό κεφάλαιο αφήνοντας τις άλλες μορφές στην ησυχία τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το "ΣΕΚ της Αγγλίας δηλαδή το αδερφό κόμμα του ΣΕΚ στο νησί, που προτείνει μέτωπο συνδικάτων-βιομηχάνων ενάντια στο χρηματιστικό κεφάλαιο. Όμως εμείς πρέπει να ξεσηκωθούμε και να απαλλοτριώσουμε αυτούς που απαλλοτριώνουν τις ζωές μας"

Επιπλέον μιλώντας για το "Τροτσκιστές" είπε ότι "όντως μπορεί ο κόσμος να το βλέπει και μετά να λέει τρομαγμένος ..τι είναι αυτό το τροξισμός όμως ένας λόγος που το βάζουμε είναι για να διαφοροποιηθούμε από το φιάσκο του υπαρκτού".

Μετά ανέφερε ότι εκεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπάρχει μεγάλη αναρχοφοβία που αποκρυσταλλώνει μία ολόκληρη μπαγιατίλα της αριστεράς με αποτέλεσμα στην συνέχεια ο κόσμος να στρέφεται στην αυτονομία που σου λέει "όπου θέλεις είμαι" (ίσως εκείνη την στιγμή ο Σάββας έχασε 4 ψήφους που είχαν έρθει από το πάρτυ της ΑΚ το οποίο γινόταν δίπλα αλλά δεν πειράζει εμείς κοιτάμε μπροστά και όχι πόσοι μας ακολουθούν) Έτσι "το θέμα είναι πως συνδυάζεις το παλιό με το καινούριο και εάν για τον Χοσμπάουμ ο 20ος αιώνας ήταν ένας σύντομος αιώνας για εμάς δεν λέει να τελειώσει ποτε..."

Μετά τον επόμενο γύρο των ερωτήσεων που δεν είχαν κάτι το ενδιαφέρον για να καταγράψω ο Σάββας μπαίνει στον τελευταίο γύρο τοποθετήσεων και λέει " Όταν ήμουν καλεσμένος των αναρχικών στην Ουρουγουάη στο Μοντεβιδέο είδα τι γινόταν εκεί που είχαν και την χούντα , μια δικτατορία μου μπροστά της οι δικές μας είναι παιδική χαρά. Εκεί λοιπόν οι αναρχικοί έχουν κάνει κόμμα και μάλιστα συνάπτουν και συνεργασίες. Εμείς δεν είμαστε αναρχικοί με ολίγην από Τρότσκι απλά το Τροτσκισμός το βάζουμε για να δείξουμε την αντίθεσή μας σε αυτό που έρχεται στο μυαλό κάποιου όταν ακούει την λέξη κομμουνισμός, δηλαδή τον Μπρέσνιεφ, τον Στάλιν τα Γκουλάγκ, την Αλέκα,τον Μαΐλη (άλλη περίπτωση και αυτός)".

Εν κατακλείδι ο Σάββας ανέφερε ότι το θέμα των συνεργασιών είναι απλό. " Χαράζουμε μία γραμμή ανάμεσα σε εμάς και τους αστούς και κάνουμε συνεργασίες μόνο από την δική μας πλευρά (γραμμικός διαλεκτικός υλισμός) . Θα το θέλαμε το Ενιαίο μέτωπο αλλά αυτό μπορεί να υλοποιηθεί υπό άλλες συνθήκες και έτσι δεν είναι επίκαιρο να μιλάμε τώρα για αυτό. Οι πιο πολλοί που βρίσκονται η δηλώνουν στο Τροτσκιστικό ρεύμα έχουν πάει κατά ΣΥΡΙΖΑ μεριά και την έχουν πατήσει κάτι που αποκρυσταλλώθηκε και στην σύνθεση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ που είναι μονοκομματική. Πάντως για το θέμα των συνεργασιών ένας Γάλλος μας είπε "το ΕΕΚ σίγουρα δεν είναι σεχταριστές καθώς μιλάνε με όλους". εξτρεμιστές μας είπε αλλά σεχταριστές δεν μας είπε.

Εμάς και κλείνω εδώ, στις προτεραιότητές μας είναι η Θεσσαλονίκη άλλωστε εδώ θα βγάλετε και τον νέο πρόεδρο της ΝΔ, εγώ θα τον ψήφιζα (γέλια)"

Κάπου εκεί τελείωσε η ομιλία του Σάββα και οι ΕΕΚίτες σηκώθηκαν για να πάνε για το καθιερωμένο δείπνο. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε παρακολουθήσει αρκετές πολιτικές ομιλίες αλλά η συγκεκριμένη ξέφευγε από το καθιερωμένο και σχεδόν μαγνήτιζε τον ακροατή με αποτέλεσμα, φεύγοντας, να θυμόμαστε την συζήτηση σαν μια γλυκιά ανάμνηση. Ίσως ήταν οι ατάκες του Σάββα που της έδιναν άλλο χρώμα, αλλά ίσως να ήταν και το ότι σου δίνει την εντύπωση πως κυλάει κατακόκκινο αίμα στις φλέβες του και ότι είναι ένας πραγματικός αγωνιστής, ο μόνος Τροτσκιστής εν Ελλάδι με τον οποίο σε γενικές γραμμές ταιριάζουν τα χνώτα μας και δεν πετάει το μπαλάκι σε άλλο γήπεδο θέτοντας ως στόχο την απελευθέρωση από τον σεξισμό και την ομοφοβία (βλέπε άρθρο της ΔΕΑ για τον σεξιστικό χαρακτήρα των "αλυσίδων") αλλά την απελευθέρωση από τα καπιταλιστικά δεσμά και το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας.

ΥΓ Οι συσχετισμοί στην αίθουσα έβγαζαν κυβέρνηση ΕΕΚ χωρίς αυτοδυναμία (αλλά με ενδεχόμενη στήριξη από ΑΚ) έτσι από τους 21 που βρίσκονταν στην αίθουσα υπήρχαν 3 ακαπίτες (ο ένας ψηφοφόρος του ΕΕΚ), 2 Ναρίτες (ίσως 2 από τους 70...) εγώ, η πρώην δικιά μου, ο Σάββας, και άλλοι 13 αγνώστου πολιτικής ταυτότητας.

Το πρόβλημα είναι πώς να τον κάνουμε να γυρίσει πίσω.
Να του πάρουμε νόβα; Ή να ξεκινήσουμε εξέγερση και να έρθει πίσω να την καθοδηγήσει;


Τα ευχαριστήριά μου στο Απολίθωμα για την βοήθειά του.