Εργασία και χαρά

Αυτή είναι μία εργασία που μας ζητήθηκε να κάνουμε στην σχολή σχολιάζοντας αυτό το κείμενο.

Τι όμορφο που υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έδωσαν και την ζωή τους για να μπορούμε εγώ και εσύ να μιλάμε εδώ μέσα χωρίς να φοβόμαστε ,ακόμα, ότι τα λόγια μας επισύρουν εγκλεισμούς σε μακρονήσια.

Πόσα τους χρωστάμε, γιατί εάν μπορούμε σήμερα κάποια από το όνειρά μας, να τα πραγματοποιήσουμε αυτό οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στο ότι χιλιάδες άνθρωποι σαν και αυτούς "κάηκαν για να γίνουν τα σκοτάδια φως" που λέει και ο Ναζίμ Χικμέτ. Χιλιάδες άνθρωποι ανάγκασαν ένα ολόκληρο κατεστημένο, το αιματοβαμμένο νεοελληνικό κράτος, να παραχωρήσει αυξήσεις, ασφάλιση και προνόμια, που υπό άλλες συνθήκες θα αποτελούσαν ένα άπιαστο όνειρο.

Τότε υπήρχαν νησιά ολόκληρα με ανθρώπους που επειδή έλεγαν την γνώμη τους, η εξουσία τους κατηγορούσε για κατάσκοπους και τους έστελνε φυλακή. Τι σύμπτωση σωφρονισμό το λέγαν και τότε...

Μπορεί η τότε εξουσία να αποτελούνταν από τους πρώην συνεργάτες των Γερμανών, και αυτούς που παρέδωσαν την χώρα στα νύχια των Αμερικάνικων πολυεθνικών, αλλά οφείλουμε να τους αναγνωρίσουμε κάτι..

Όλα κι όλα

Λέγαν τα πράματα με το όνομά τους." Πολιτικοί κρατούμενοι" ονομάζονταν όσοι αντιστέκονταν. Αντιφρονούντες...

Και ως τέτοιοι θανατώνονταν

Αντιθέτως σήμερα δεν υπάρχουν τέτοιοι. Επίσημα τουλάχιστον, γιατί εγώ δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ο Γιάννης Δημητράκης για παράδειγμα έφαγε 30 χρόνια φυλακή επειδή απαλλοτρίωσε μια τράπεζα, ενώ αντίθετα τα πρόσωπα που έδωσαν πέρυσι 28 δις (από τον ελληνικό λαό) στις τράπεζες, κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Διαφωνούντες της "δημοκρατίας"

Μιας δημοκρατίας, που κλείνει ανθρώπους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και "επαναπροωθεί" μετανάστες στην γείτονα χώρα.

Ναι της ίδιας δημοκρατίας που στις πανέμορφες ακτές της βρέθηκαν στις 4 Ιανουαρίου 19 νεκροί μετανάστες.

Της ίδιας δημοκρατίας που εάν έχει τύχει να έχεις γεννηθεί στο Αφγανιστάν, πρώτα βομβαρδίζει το σπίτι σου με Έλληνες πιλότους να πατούν το κόκκινο κουμπί σε αμερικάνικα βομβαρδιστικά, και μετά εάν τυχών ζήσεις και εάν τυχών έρθεις εδώ για να επιβιώσεις, σε χωρίζει από τους γονείς σου και σε χώνει σε ένα ορφανοτροφείο. Για αυτούς μην ξαναρωτήσεις, μπορεί να έχουν την τύχη των 19...

Τυχερός μες στην ατυχία του ο Νιγηριανός-Έλληνας, όπως και εμείς που γεννηθήκαμε σε ένα απάνθρωπο σύστημα με μία ζοφερή εξουσία να μας πίνει το αίμα. Αλλά ας μην αφήσουμε αυτό που μας τρώει να χορτάσει....

Στο θέμα μας τώρα, ο φίλος μας ένιωθε στην τσίτα. Και πως να μην νιώθει άλλωστε, διαφορετικός σε μία κοινωνία που μισεί το διαφορετικό. Και πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι έτσι όταν μία ολόκληρη οικονομική εξουσία μας μιλάει μέσα (και) από τα δελτία ειδήσεων και προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν φταίει το αφεντικό που σου δίνει 500 ευρώ, αλλά ο διπλανός σου που θέλει και αυτός να ζήσει.

ΦΑΤΟΝ.

ΟΠΩΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΑΡΙ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ.

Η μερική αποτυχία ή εάν προτιμάτε η δυσκολία στο σχολείο δυστηχώς αποτελεί γεγονός για ανθρώπους που έχουν διαφορετική κουλτούρα από την κυρίαρχη, και ενδεχομένως μικρότερο πολιτισμικό κεφάλαιο ,λόγω πολλών κοινωνικών παραγόντων...

Το λούκι που μπορεί να πέρασε ο φίλος μας στις φυλακές είναι δυστηχώς κάτι αναμενόμενο για αυτούς που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας. Πραγματικά δεν νιώθω πιο τυχερός που η ταυτότητά μου έχει φωτογραφία και γράφει με καλλιτεχνικά γράμματα το χριστιανικό μου όνομα. Τέτοια όμορφα ενδεδυμένη ταυτότητα και εξίσου χριστιανική ονόματα είχαν ο Λαμπράκης, ο Μπελογιάννης, ο Πέτρουλας και τόσοι άλλοι και όμως η αγάπη τους για την ζωή ανάγκασε το (παρά) κράτος να τους εξοντώσει.

Και για να συνεχίσω, το περιθώριο και η εξαθλίωση γεννάει συγκρούσεις, και αστάθεια. Επιπλέον αυτός ο κόσμος δεν χωρίζεται σε Έλληνες και σε Νιγηριανούς αλλά σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους και αυτό κατά βάθος το ξέρει καλύτερα από όλους μας η σημερινή εξουσία

Έτσι λοιπόν το ΠΑΣΟΚ πήρε μία πολιτική επιλογή να νομιμοποιήσει "υπό όρους" 250.000 ανθρώπους , με το αζημίωτο βέβαια αφού έτσι θα μπορέσει εκτός από τα παράβολα των διαδικασιών, να εισπράξει και φόρους.

Εδώ όμως έρχονται και τα ψιλλά γράμματα μερικά από τα οποία θα προσπαθήσω να "μεγενθύνω" εδώ.

Εάν έχεις βεβαρημένο ποινικό μητρώο, εάν δηλαδή η ταυτότητά σου εκτός από άπατρις "γράφει" και παραβάτης (ενός συντάγματος που φυσικά δεν είναι κάτι ουδέτερο αλλά αντανακλά συγκεκριμένους κοινωνικούς συχετισμούς) τότε απλά συνεχίζεις να ζεις στο περιθώριο κρατώντας και τα 2 συστατικά της ταυτότητας, χωρίς να μπορείς να πάρεις την πολυπόθητη υπεικοότητα

Πέραν τούτου, το εν λόγω νομοσχέδιο εφαρμόζει υποδειγματικά το "Διαίρει και βασίλευε" αφού δημιουργεί 2 κατηγορίες μεταναστών με πολύ πιθανό στο μέλλον, η μία να στραφεί ενάντια στην άλλη, αφήνοντας τους πραγματικούς ενόχους στο απυρόβλητο.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στην ρατσιστική "επιτροπή κατοίκων" του Αγίου Παντελεήμωνα συμμετείχαν κυρίως Έλληνες και Αλβανοί, εναντίον των Αφγανών.


Δεν μπορώ βέβαια παρά να συμφωνήσω ότι ο νόμος Είναι προφανές ότι έχει ελαττώματα, προβάλλει σημαντικά εμπόδια στην εφαρμογή του, αφήνει απέξω χιλιάδες ανθρώπους που δικαιούνται την ελληνική υπηκοότητα, αλλά αποτελεί μια εξαιρετική αφετηρία για την αποκατάσταση της αδικίας που υφίστανται όλα αυτά τα χρόνια οι μετανάστες στην Ελλάδα.

Και μάλιστα θέλω να πω ότι η εν λόγω μαρτυρία με έκανε να καταλάβω ότι η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση θα παίξει θετικό ρόλο για πολλές ανθρώπινες ζωές.

Εάν όμως θέλουμε να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά και σφαιρικά τότε οφείλουμε να βάλουμε στο σκεπτικό μας όχι μόνο τους μετανάστες 2ης γεννιάς, αλλά κάθε καταπιεζόμενο αυτής της γης που η ζωή του ταλανίζεται από τις επιλογές της αστικής εξουσίας.

Και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δεν μπορεί να σταματήσει μόνο με προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και μάλιστα μέσα στα πλαίσια του σημερινού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού, αλλά με την ριζική ανατροπή και το τσάκισμα της σημερινής κρατικής μηχανής. Μπροστά λοιπόν στην απόσταση που έχουμε να διανύσουμε μέχρι την έφοδο του ανθρώπου στον ουρανό και την πνευματική του χειραφέτηση, τέτοιες μεταρρυθμίσεις αποτελούν ένα καλοδεχούμενο μικρό βηματάκι.